علائم عفونت ادراری در کودکان

عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) در کودکان نسبتاً شایع است و به صورت زیر طبقه بندی می شود :

اگر عفونت کلیه یا التهاب حالب ها باشد، لوله هایی که کلیه ها را به مثانه متصل می کنند، عفونت ادراری فوقانی است.

اگر عفونت مثانه (سیستیت) یا عفونت مجرای ادرار باشد، لوله ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می برد، عفونت ادراری تحتانی است.

هنگامی که عفونت ادراری مثانه را تحت تاثیر قرار می دهد، سیستیت نامیده می شود. هنگامی که عفونت از مثانه به کلیه ها می رسد، پیلونفریت نامیده می شود. هر دو را می توان با موفقیت با آنتی بیوتیک ها درمان کرد، اما عفونت کلیه در صورت عدم درمان می تواند منجر به عوارض جدی تری برای سلامتی شود.

 

علائم عمومی عفونت ادراری در کودک

• تب
• استفراغ
• خستگی و کمبود انرژی
• تحریک پذیری
• بی اشتهایی
• عدم افزایش وزن مناسب
• در نوزادان، زردی پوست و سفیدی چشم (یرقان)

 

علائم اختصاصی عفونت ادراری در کودک

• درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن
• نیاز به دفع مکرر
• تغییر در عادات معمولی دفع ادرار، مانند خیس کردن خود یا تخت
• درد در شکم، پهلو یا پایین کمر
• ادرار با بوی شدید
• خون در ادرار آنها

 

علت ایجاد عفونت ادراری در کودکان چیست؟

عفونت های ادراری معمولاً توسط باکتری هایی ایجاد می شوند که ممکن است از طریق پوست اطراف مقعد یا واژن وارد دستگاه ادراری شوند.

شایع ترین علت UTI E. coli است که از روده ها منشا می گیرد. بیشتر عفونت های ادراری زمانی ایجاد می شوند که این نوع باکتری یا سایر باکتری ها از مقعد به مجرای ادرار پخش شوند.

• خشک کردن نوزاد از عقب به جلو، این مسئله در دختران به دلیل نزدیکی مقعد به مجرای ادرار شایع تر از پسران است.
• عدم تعویض به موقع پوشک آلوده نوزاد

اغلب هیچ دلیل واضحی وجود ندارد که چرا برخی از کودکان به عفونت ادراری مبتلا می شوند و برخی دیگر نه. با این حال، برخی از کودکان ممکن است به دلیل مشکل در تخلیه مثانه، بیشتر به عفونت های ادراری مبتلا شوند، از جمله موارد زیر:

یبوست :

گاهی اوقات می تواند باعث تورم بخشی از روده بزرگ شود که می تواند به مثانه فشار وارد کند و از تخلیه طبیعی آن جلوگیری کند.

عدم تخلیه مناسب ادرار :

یک بیماری نسبتاً رایج در دوران کودکی که در آن کودک با وجود میل به ادرار کردن، ادرار خود را نگه می دارد.

رفلاکس مثانه :

یک وضعیت غیر معمول که در آن ادرار از مثانه به حالب ها و کلیه ها نشت می کند. این به دلیل مشکل در دریچه های حالب  است که در آنجا وارد مثانه می شوند.

 

پیشگیری از عفونت ادراری در کودکان

• در صورت امکان، شش ماه اول پس از تولد نوزاد به طور انحصاری با شیر مادر تغذیه شود، زیرا می تواند به بهبود سیستم ایمنی کودک و کاهش خطر یبوست کمک کند.
• به دختران آموزش دهید که  هنگام خشک کردن از جلو به عقب پاک کنند، این مورد به کاهش احتمال ورود باکتری به مجرای ادرار کمک می کند.
• اطمینان حاصل کنید که کودک شما به اندازه کافی مایعات می‌نوشد و به طور منظم به دستشویی می‌رود زیرا ادرار نکردن و نگه داشتن ادرار می‌تواند باعث رشد باکتری‌ها و ایجاد عفونت شود.
• از پوشیدن لباس زیر مصنوعی خودداری کنید زیرا باعث رشد باکتری ها می شود. به جای آن باید از لباس زیر نخی گشاد استفاده شود.
• استفاده از صابون های معطر یا حمام های حباب دار خودداری کنید زیرا ممکن است خطر ابتلا به عفونت ادراری در کودک شما را افزایش دهند.
• اقدامات لازم را برای کاهش خطر یبوست در کودک خود انجام دهید، مطمئن شوید که او به اندازه کافی نوشیدنی مصرف می کند تا ادرارش در طول روز شفاف و رنگ پریده بماند. اگر کودک شما دائما یبوست دارد، برای حل مشکل به پزشک مراجعه کنید.

 

تشخیص عفونت ادراری در کودکان

درخواست نمونه ادرار اولین مرحله جهت تشخیص عفونت ادراری در کودکان است.

درمان معمولاً بلافاصله پس از نمونه‌گیری ادرار شروع می‌شود و کودک به آزمایش‌های بیشتری نیاز نخواهد داشت.

در موارد معدودی، ممکن است آزمایش‌های بیشتری در بیمارستان برای بررسی ناهنجاری‌های دستگاه ادراری مورد نیاز باشد.

 

آزمایش ادرار

ادرار با یک نوار تست مخصوص برای بررسی علائم عفونت مانند خون و گلبول های سفید وجود نیتریت و …آزمایش می شود. علاوه بر این، از میکروسکوپ برای بررسی نمونه از نظر باکتری و سایر موارد استفاده  می شود.

 

کشت ادرار

نمونه برای شناسایی نوع باکتری عامل عفونت ادراری، میزان وجود آن و درمان آنتی بیوتیکی مناسب تجزیه و تحلیل می شود.

نتیجه آزمایش معمولاً 24 تا 48 ساعت طول می کشد.

جمع آوری نمونه ادرار تمیز می تواند برای کودکان دشوار باشد، بنابراین مطالعه شرایط اطفال قبل از آزمایش كشت ادرار بسیار مهم است.

کیسه جمع آوری ادرار که یک کیسه پلاستیکی استریل است روی اندام تناسلی کودک شما چسبانده می شود تا ادرار را جمع کند.

کیسه را بر اساس جنسیت کودک از داروخانه یا آزمایشگاه تهیه میکنیم، در صورت عدم پر شدن کیسه در مدت زمان معین مجدد آن را تعویض نموده و از کیسه جدید استفاده می کنیم.

جمع آوری ادرار با استفاده از کاتتر : یک کاتتر در نوک آلت تناسلی پسر یا داخل مجرای ادرار دختر و در مثانه قرار داده می شود تا ادرار را جمع آوری کند. این روش دقیق ترین روش است.

 

سایر روش های تشخیص عفونت ادراری :

پزشک ممکن است آزمایش‌های تشخیصی تکمیلی را برای تعیین اینکه آیا منبع UTI ناشی از یک اشکال در دستگاه ادراری است توصیه کند. اگر کودک شما عفونت کلیه دارد، ممکن است آزمایشاتی برای بررسی آسیب کلیه نیز لازم باشد. ممکن است از تست های تصویربرداری زیر استفاده شود که عبارتند از :

• سونوگرافی کلیه و مثانه
• سیستورتروگرام دفع ادرار (VCUG)
• اسکن کلیه پزشکی هسته ای (DMSA)
• سی تی اسکن یا ام آر آی کلیه و مثانه

 

درمان عفونت ادراری در کودکان

اکثر عفونت های ادراری دوران کودکی طی 24 تا 48 ساعت پس از درمان آنتی بیوتیک بهبود می یابند و هیچ مشکل طولانی مدتی ایجاد نمی کنند.

در بسیاری از موارد، درمان شامل مصرف یک دوره قرص آنتی بیوتیک در خانه می باشد.

به عنوان یک اقدام احتیاطی، نوزادان زیر شش ماه و کودکان با علائم شدیدتر معمولاً برای چند روز در بیمارستان بستری می شوند تا آنتی بیوتیک ها را مستقیماً در ورید دریافت کنند (آنتی بیوتیک های داخل وریدی).

به عنوان یک اقدام احتیاطی، نوزادان زیر شش ماه و کودکانی که علائم شدیدتری دارند معمولاً چند روز در بیمارستان بستری می شوند تا آنتی بیوتیک ها را مستقیماً در ورید دریافت کنند.

 

آنتی بیوتیک های مورد استفاده برای درمان عفونت ادراری در کودکان

• آموکسی سیلین
• آموکسی سیلین و اسید کلاوولانیک
• سفالوسپورین ها
• داکسی سایکلین، اما فقط در کودکان بالای 8 سال
• نیتروفورانتوئین
• سولفامتوکسازول-تری متوپریم

اگر کودک شما یک عفونت ادراری دارد که به عنوان یک عفونت ساده مثانه تشخیص داده می شود، احتمالاً درمان با آنتی بیوتیک های خوراکی در خانه انجام می شود.

 

بستری شدن در بیمارستان در موارد زیر برای کودک ضروری است:

با این حال، عفونت های شدیدتر ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان و دریافت آنتی بیوتیک وریدی داشته باشند.

• کمتر از 6 ماه سن دارد
• تب بالایی دارد که بهبود نمی یابد
• عفونت کلیه دارد
• دارای عفونت خون باکتریایی است، مانند سپسیس
• کم آبی بدن، استفراغ، یا به هر دلیل دیگری قادر به مصرف داروهای خوراکی نیست

همچنین ممکن است داروهای ضد درد برای کاهش ناراحتی شدید در هنگام ادرار تجویز شود.

 

در چه صورت به پزشک مراجعه شود؟

در طول درمان فرزندتان، اگر علائم بدتر شد یا بیش از سه روز ادامه داشت، با پزشک او تماس بگیرید. همچنین اگر فرزندتان موارد زیر را دارد با پزشک خود تماس بگیرید:

• تب بالاتر از (38 درجه سانتیگراد)
• برای نوزادان، تب جدید یا ادامه دار (بیش از سه روز) و بالاتر از (38 درجه سانتیگراد)
• درد
• استفراغ
• کهیر
• ورم
• تغییرات در خروجی ادرار

 

منابع : healthline