علائم سرخک در کودکان و بزرگسالان

سرخک چیست؟

سرخک یک عفونت ویروسی است که از دستگاه تنفسی شروع می شود. علیرغم در دسترس بودن واکسن ایمن و مؤثر، هنوز هم یکی از علل مهم مرگ و میر در سراسر جهان است.
سرخک در اثر عفونت با ویروسی از خانواده پارامیکسوویروس ایجاد می شود. هنگامی که شما آلوده شدید، ویروس به سلول های میزبان حمله می کند و از اجزای سلولی برای تکمیل چرخه زندگی خود استفاده می کند.
ویروس سرخک ابتدا سیستم تنفسی را آلوده می کند. با این حال، در نهایت از طریق جریان خون به سایر قسمت های بدن سرایت می کند.
سرخک فقط در انسان ظاهر می شود نه در سایر حیوانات. 24 سویه ژنتیکی سرخک وجود دارد، اگرچه تنها 6 گونه در حال حاضر در گردش هستند.

 

علائم سرخک

علائم سرخک معمولاً برای اولین بار در عرض 10 تا 12 روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شود. آنها عبارتند از:

• سرفه
• تب
• آبریزش بینی
• چشم های قرمز
• گلو درد
• لکه های سفید داخل دهان
• بثورات پوستی گسترده نشانه کلاسیک سرخک است. این بثورات می تواند تا 7 روز طول بکشد و به طور کلی در عرض 14 روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شود. معمولاً روی سر ایجاد می شود و به آرامی به سایر قسمت های بدن گسترش می یابد.

به طور کلی بین علائم سرخک و علائم آبله میمونی سردرگمی وجود دارد. برخلاف سرخک، آبله مبمون در هوا زنده نمی‌ماند و از طریق هوا منتقل نمی شود.

 

آیا سرخک از طریق هوا منتقل می شود؟

سرخک می تواند از طریق هوا از طریق قطرات تنفسی و ذرات ریز آئروسل پخش شود. یک فرد مبتلا می تواند هنگام سرفه یا عطسه ویروس را در هوا پخش کند.
این ذرات تنفسی می توانند روی اشیا و سطوح نیز بنشینند. اگر با یک شیء آلوده مانند دستگیره در تماس بگیرید و سپس صورت، بینی یا دهان خود را لمس کنید، می توانید آلوده شوید.
ویروس سرخک می تواند بیش از آنچه فکر می کنید در خارج از بدن زندگی کند. در واقع، می تواند تا دو ساعت در هوا یا روی سطوح عفونی بماند.

 

آیا سرخک مسری است؟

سرخک بسیار مسری است. این بدان معناست که عفونت می تواند به راحتی از فردی به فرد دیگر سرایت کند.
فرد مستعدی که در معرض ویروس سرخک قرار دارد، 90 درصد احتمال دارد که مبتلا شود. علاوه بر این، یک فرد آلوده می تواند ویروس را به هر جایی بین 9 تا 18 فرد مستعد گسترش دهد.
فردی که سرخک دارد می تواند ویروس را به دیگران منتقل کند حتی قبل از اینکه بداند به آن مبتلا شده است. یک فرد آلوده به مدت چهار روز قبل از ظاهر شدن بثورات مشخصه مسری است. پس از ظاهر شدن بثورات، آنها همچنان تا چهار روز دیگر مسری هستند.
عامل خطر اصلی ابتلا به سرخک واکسینه نشدن است. علاوه بر این، برخی از گروه‌ها از جمله کودکان خردسال، افراد با سیستم ایمنی ضعیف و زنان باردار در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عوارض عفونت سرخک هستند.

 

تشخیص سرخک

اگر مشکوک هستید که به سرخک مبتلا شده اید یا در تماس با فرد مبتلا به سرخک بوده اید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. آنها می توانند شما را ارزیابی کنند و به شما راهنمایی کنند که کجا باید معاینه شوید تا تشخیص دهند که آیا عفونت دارید یا خیر.
پزشکان می توانند سرخک را با بررسی بثورات پوستی و بررسی علائم مشخصه بیماری مانند لکه های سفید در دهان، تب، سرفه و گلودرد تأیید کنند.
اگر بر اساس سابقه و مشاهدات شما مشکوک به سرخک باشند، پزشک شما آزمایش خون را برای بررسی ویروس سرخک تجویز می کند.

 

درمان سرخک

هیچ درمان خاصی برای سرخک وجود ندارد. برخلاف عفونت های باکتریایی، عفونت های ویروسی به آنتی بیوتیک ها حساس نیستند. ویروس و علائم معمولا در حدود دو یا سه هفته ناپدید می شوند. پزشک ممکن است موارد زیر را برای کمک به بهبودی توصیه کند:

• استامینوفن  یا ایبوپروفن برای کاهش تب
• برای کمک به تقویت سیستم ایمنی بدن خود استراحت کنید
• مایعات فراوان
• یک مرطوب کننده برای تسکین سرفه و گلودرد
• مکمل های ویتامین A

 

سرخک در بزرگسالان

اگرچه اغلب با بیماری دوران کودکی همراه است، بزرگسالان نیز ممکن است به سرخک مبتلا شوند. افرادی که واکسینه نشده اند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.
با توجه به منبع مورد اعتماد مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، عوارض جدی نه تنها در کودکان خردسال، بلکه در بزرگسالان بالای 20 سال نیز شایع تر است. این عوارض می تواند شامل مواردی مانند ذات الریه، آنسفالیت و نابینایی باشد.
اگر بزرگسالی هستید که واکسینه نشده یا از وضعیت واکسیناسیون خود مطمئن نیستید، باید برای دریافت واکسن به پزشک مراجعه کنید. حداقل یک دوز از واکسن برای بزرگسالان واکسینه نشده توصیه می شود.

 

سرخک در نوزادان

واکسن سرخک به کودکان تا سن 12 ماهگی داده نمی شود. قبل از دریافت اولین دوز واکسن، زمانی است که بیشتر در معرض ابتلا به ویروس سرخک هستند.
نوزادان از طریق ایمنی غیرفعال که از مادر به کودک از طریق جفت و در طول شیردهی ایجاد می شود، از سرخک محافظت می کنند.
با این حال، یک منبع معتبر تحقیقاتی نشان داده است که این ایمنی می تواند در کمتر از 2.5 ماه پس از تولد یا زمانی که شیردهی قطع شود، از بین می رود.
کودکان زیر 5 سال بیشتر در معرض عوارض ناشی از سرخک هستند. این موارد می تواند شامل مواردی مانند ذات الریه، آنسفالیت و عفونت گوش باشد که می تواند منجر به کاهش شنوایی شود.

 

دوره کمون برای سرخک

دوره نهفتگی یک بیماری عفونی زمانی است که بین قرار گرفتن در معرض تا زمانی که علائم ایجاد می شود می گذرد.
پس از دوره کمون اولیه، ممکن است علائم غیر اختصاصی مانند تب، سرفه و آبریزش بینی را تجربه کنید. بثورات چند روز بعد شروع به ایجاد می کنند.
دوره کمون سرخک بین 10 تا 14 روز است.
مهم است که به یاد داشته باشید که هنوز هم می توانید عفونت را به مدت چهار روز قبل از ایجاد بثورات به دیگران منتقل کنید. اگر فکر می کنید در معرض سرخک قرار گرفته اید و واکسینه نشده اید، باید در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید.

 

انواع سرخک

سرخک غیر معمول در افرادی رخ می دهد که بین سال های 1963 و 1967 واکسن کشته شده سرخک را دریافت کرده اند. این افراد وقتی در معرض سرخک قرار می گیرند، دچار بیماری می شوند که دارای علائمی مانند تب بالا، بثورات پوستی و گاهی ذات الریه است.

سرخک اصلاح شده در افرادی که ایمونوگلوبولین پس از مواجهه دریافت کرده اند و در نوزادانی که هنوز دارای ایمنی غیرفعال هستند رخ می دهد. این نوع سرخک معمولاً خفیف تر از سرخک معمولی است.

سرخک هموراژیک به ندرت در ایالات متحده گزارش می شود. این باعث علائمی مانند تب بالا، تشنج و خونریزی در پوست و غشاهای مخاطی می شود.

 

سرخک در مقابل سرخجه

ممکن است شنیده باشید که سرخجه را “سرخک آلمانی” می نامند. اما سرخک و سرخجه در واقع توسط دو ویروس مختلف ایجاد می شوند. سرخجه به اندازه سرخک مسری نیست. با این حال، اگر یک زن در دوران بارداری دچار عفونت شود، می تواند عوارض جدی ایجاد کند. اگرچه ویروس‌های مختلف باعث سرخک و سرخجه می‌شوند، اما از جهات مختلفی شبیه هم هستند. هر دو ویروس:
می تواند از طریق هوا در اثر سرفه و عطسه پخش شود
باعث تب و راش مشخص می شود
فقط در انسان رخ می دهد
سرخک و سرخجه هر دو در واکسن‌های سرخک-اوریون- سرخجه (MMR) و سرخک-اوریون- سرخجه-واریسلا (MMRV) گنجانده شده‌اند.

 

عوارض سرخک

• عفونت گوش
• برونشیت
• کروپ
• اسهال شدید
• کوری
• عوارض بارداری، مانند سقط جنین یا زایمان زودرس
• پانانسفالیت اسکلروزان تحت حاد (SSPE)، یک بیماری نادر دژنراتیو سیستم عصبی است که سال ها پس از عفونت ایجاد می شود.

بسیار بعید است که بیش از یک بار به سرخک مبتلا شوید. پس از ابتلای شما به ویروس، بدن شما در برابر عفونت ایمنی ایجاد کرده است.
با این حال، سرخک و عوارض احتمالی آن از طریق واکسیناسیون قابل پیشگیری است. واکسیناسیون نه تنها از شما و خانواده‌تان محافظت می‌کند، بلکه از انتشار ویروس سرخک در جامعه‌تان و تأثیر بر افرادی که نمی‌توانند واکسینه شوند، جلوگیری می‌کند.

 

پیش آگهی سرخک

تقریباً 30 درصد از افراد مبتلا به سرخک یک یا چند عارضه را تجربه می کنند. سرخک می تواند منجر به عوارض تهدید کننده زندگی، مانند ذات الریه و التهاب مغز (آنسفالیت) شود. سرخک نرخ مرگ و میر کمی در کودکان و بزرگسالان سالم دارد و اکثر افرادی که به ویروس سرخک مبتلا می شوند به طور کامل بهبود می یابند. خطر عوارض در گروه های زیر بیشتر است:

• کودکان زیر 5 سال
• بزرگسالان بالای 20 سال
• زنان حامله
• افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند
• افرادی که دچار سوء تغذیه هستند
• افرادی که کمبود ویتامین A دارند

 

سرخک در دوران بارداری

زنان بارداری که در برابر سرخک مصونیت ندارند باید مراقب باشند که در دوران بارداری خود در معرض قرار نگیرند. ابتلا به سرخک در دوران بارداری می تواند اثرات منفی قابل توجهی بر سلامت مادر و جنین داشته باشد.

زنان باردار در معرض افزایش خطر عوارض سرخک مانند ذات الریه هستند. علاوه بر این، ابتلا به سرخک در دوران بارداری می تواند منجر به عوارض بارداری زیر شود: سقط جنین، زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد، مرده زایی

سرخک همچنین می تواند از مادر به کودک منتقل شود اگر مادر مبتلا به سرخک نزدیک به تاریخ زایمان باشد. به این بیماری سرخک مادرزادی می گویند. نوزادان مبتلا به سرخک مادرزادی پس از تولد دچار بثورات پوستی می شوند یا مدت کوتاهی پس از آن بروز می کنند. آنها در معرض خطر افزایش عوارض هستند، که می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
اگر باردار هستید، نسبت به سرخک مصونیت ندارید و معتقدید که در معرض ابتلا به این بیماری قرار گرفته اید، باید فورا با پزشک خود تماس بگیرید. تزریق ایمونوگلوبولین ممکن است به پیشگیری از عفونت کمک کند.

 

پیشگیری از سرخک

واکسیناسیون

واکسن زدن بهترین راه برای پیشگیری از سرخک است. دو دوز واکسن سرخک 97 درصد منبع مطمئن در پیشگیری از عفونت سرخک موثر است.

دو واکسن موجود است – واکسن MMR و واکسن MMRV. واکسن MMR یک واکسن سه در یک است که می تواند از شما در برابر سرخک، اوریون و سرخجه محافظت کند. واکسن MMRV در برابر عفونت های مشابه واکسن MMR محافظت می کند و همچنین شامل محافظت در برابر آبله مرغان می شود.

کودکان می توانند اولین واکسن خود را در 12 ماهگی یا در صورت سفرهای بین المللی زودتر دریافت کنند و دوز دوم خود را در سنین 4 تا 6 سالگی دریافت کنند. بزرگسالانی که هرگز واکسینه نشده اند می توانند واکسن را از پزشک خود درخواست کنند.

 

برخی از گروه ها نباید واکسن سرخک را دریافت کنند. این گروه ها عبارتند از:

• افرادی که قبلاً یک واکنش تهدید کننده زندگی نسبت به واکسن سرخک یا اجزای آن داشته اند.
• زنان حامله.
• افراد دارای نقص ایمنی، که می تواند شامل افراد مبتلا به HIV یا ایدز، افرادی که تحت درمان سرطان قرار می گیرند.
• افرادی که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می کنند.

 

عوارض واکسن

عوارض جانبی واکسیناسیون معمولاً خفیف است و در عرض چند روز ناپدید می شود. آنها می توانند شامل مواردی مانند تب و بثورات خفیف باشند. در موارد نادر، واکسن با تعداد کم پلاکت ها یا تشنج مرتبط است. اکثر کودکان و بزرگسالانی که واکسن سرخک دریافت می کنند عوارض جانبی را تجربه نمی کنند.

برخی معتقدند که واکسن سرخک می تواند باعث اوتیسم در کودکان شود. در نتیجه، حجم زیادی از مطالعه به این موضوع در طول سالیان متمادی اختصاص داده شده است. این تحقیق نشان داده است که هیچ ارتباطی بین واکسن و اوتیسم وجود ندارد.

واکسیناسیون فقط برای محافظت از شما و خانواده شما مهم نیست. همچنین برای محافظت از افرادی که نمی توانند واکسینه شوند، مهم است. هنگامی که افراد بیشتری علیه یک بیماری واکسینه می شوند، احتمال کمتری وجود دارد که در بین جمعیت پخش شود. به این مصونیت گله ای می گویند.

 

سایر روش های پیشگیری

همه نمی توانند واکسن سرخک را دریافت کنند. اما راه‌های دیگری وجود دارد که می‌توانید به جلوگیری از شیوع سرخک کمک کنید.

اگر مستعد عفونت هستید:

• از تماس با افراد بیمار خودداری کنید.
• بهداشت دست را به خوبی رعایت کنید. دستان خود را قبل از غذا خوردن، بعد از استفاده از حمام و قبل از لمس صورت، دهان یا بینی خود بشویید.
• وسایل شخصی را با افرادی که ممکن است بیمار باشند به اشتراک نگذارید. این می تواند شامل مواردی مانند ظروف غذا خوردن، لیوان های نوشیدن، و مسواک باشد.

اگر به سرخک مبتلا هستید:

• از محل کار یا مدرسه و سایر مکان‌های عمومی تا زمانی که مسری نباشید در خانه بمانید. این چهار روز پس از اولین بروز بثورات سرخک است.
• از تماس با افرادی که ممکن است در برابر عفونت آسیب پذیر باشند، مانند نوزادان و افراد دارای نقص ایمنی خودداری کنید.
• در صورت نیاز به سرفه یا عطسه، بینی و دهان خود را بپوشانید. تمام دستمال های استفاده شده را فوراً دور بیندازید. اگر دستمال کاغذی در دسترس ندارید، در قوز آرنج خود عطسه کنید، نه در دست خود.
• حتما دست های خود را به طور مکرر بشویید و سطوح یا اشیایی را که مکررا با آنها تماس می گیرید ضد عفونی کنید.

 

منابع : healthline