بیش از بیست نوع بیماری‌های آمیزشی STD هرسال میلیون‌ها مرد و زن را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

رایج‌ترین عفونت‌ های جنسی (مقاربتی) عبارت‌اند از:

•  ویروس نقص ایمنی (HIV)
•  هپاتیتHBV) B)
•  کلامیدیا تراکوماتیس (chlamydia trachomatis)
•  تبخال تناسلی یا هرپس سیمپلکس ویروس (Herpes Simplex Virus I , II)
•  ترپونما پالیدوم (Treponema Pallidum)
•  باکتری نایسریا گونوره آ(Neisseria gonorrhoeae)
•  مایکوپلاسما هومینیس (Mycoplasma Hominis)
•  مایکوپلاسما ژنیتالیوم(Mycoplasma Genitalium)
•  تریکوموناس واژینالیس (Trichomonas Vaginalis)
•  اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم (Ureaplasma urealyticum)
•  اوره آ پلاسما پارووم (Ureaplasma parvum)

کلامیدیا تراکوماتیس (chlamydia trachomatis)

کلامیدیا شایع‌ترین عفونت‌ های جنسی (مقاربتی) باکتریایی منتقل‌شونده از راه جنسی است. تماس جنسی مقعدی، دهانی و یا مهبلی می‌تواند این باکتری را به شرکای جنسی انتقال دهد. زنان باردار در معرض خطر انتقال بیماری به فرزندشان قرار دارند. برخی از افراد علائم کلامیدیا را تجربه نمی‌کنند و یا علائم کاملاً خفیف خواهند داشت. علائم بالقوه شامل ناباروری، ترشحات غیرطبیعی، خونریزی بین دوره‌های قاعدگی، کمردرد یا احساس سوزش در هنگام ادرار است. کلامیدیا با آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود. حضور طبیعی این باکتری در مایع واژن و منی موجب شده از آن به‌عنوان ” بیماری خاموش ” نام ببرند.

تب‌خال نوع دهانی و تناسلی یا هرپس سیمپلکس ویروس (Herpes Simplex Virus I, II)

هرپس یا HSV یک عفونت ویروسی از عفونت‌ های جنسی (مقاربتی) است که سبب زخم و یا تب‌خال در اندام تناسلی یا لب می‌شود. هیچ درمان قطعی برای تب‌خال وجود ندارد بنابراین بیمار در طول زندگی خود به‌طور دوره‌ای از عود این زخم‌ها رنج می‌برد. داروهای ضدویروسی آسیکلوویر (acyclovir)، والاسیکلوویر (valacyclovir) یا فامسیکلوویر (famciclovir) در درمان، کوتاه کردن طول عود بیماری و همچنین کاهش خطر گسترش آن به دیگران استفاده می‌شوند.
زخم تازه حاصل از ویروس هرپس، مسری و دردناک است. انتقال این ویروس از مادر آلوده به نوزاد در حین زایمان طبیعی، منجر به بیماری ” هرپس نوزادی ” می‌گردد که سبب آسیب چشمی، درگیری‌های پوستی- دهانی، آسیب دستگاه اعصاب مرکزی و دیگر اعضای داخلی می‌شود و حتی در مواردی، مرگ نوزاد را در پی دارد.

نایسریا گونوره آ (Neisseria gonorrhoeae)

باکتری نایسریا گونوره آ عامل ایجاد کننده بیماری سوزاک یا گنوره یکی دیگر از عفونت‌ های جنسی (مقاربتی) می‌باشد. این باکتری در دستگاه تولیدمثل، ازجمله رحم، دهانه رحم، لوله‌های فالوپ و شفت آلت تناسلی رشد می‌کند و می‌تواند از طریق رابطه جنسی مقعد، واژن یا دهان گسترش یابد. زنان مبتلابه گونوره آ به‌احتمال ‌زیاد این بیماری را به فرزند خود منتقل می‌کنند و بیماران مبتلابه این بیماری در معرض خطر ابتلا به HIV هستند. از علائم گونوره آ می‌توان به ترشح غیرطبیعی و درد هنگام ادرار کردن اشاره کرد. سوزاک می‌تواند با آنتی‌بیوتیک درمان شود. در صورت عدم درمان به‌موقع و مناسب می‌تواند در زنان باعث ایجاد بیماری التهابی لگن، ناباروری یا حاملگی خارج رحمی، مننژیت و یا حتی عفونت گسترده و کشنده خون (سپتی سمی) شود.

مایکوپلاسما ژنیتالیوم (Mycoplasma Genitalium) و مایکوپلاسما هومینیس (Mycoplasma Hominis)

در انسان، چندین گونه از مایکوپلاسما ها اهمیت بسزایی دارند و برخی از آن‌ها، ساکن مجرای ادراری – تناسلی به‌ویژه در زنان هستند. مایکوپلاسماهای تناسلی (مایکوپلاسما ژنیتالیوم و مایکوپلاسما هومینیس) باکتری‌هایی هستند که می‌توانند در مجاری تناسلی مردان وزنان کلونیزه شوند.
مایکوپلاسما ژنیتالیوم و هومینیس از عوامل مهم واژینوز محسوب می‌شود و می‌تواند میکروفلور واژن را دچار اختلال کرده و به‌واسطهٔ ایجاد بیماری‌های مختلف در دستگاه ادراری و تناسلی، موجب اختلال در تولیدمثل و مرگ‌ومیر نوزادان شود. مایکوپلاسما ژنیتالیوم موجب ایجاد عفونت‌های منتقله از راه جنسی در قسمت اوروژنتیال در مردان وزنان شده و اغلب سبب اورتریت، سرویسیت، واژنیت و اندومتریت حاد می‌شود. مایکوپلاسما هومینیس در زنان باردار مبتلابه واژینوز باکتریایی، موجب افزایش پارگی زودرس غشاهای جنین، زایمان زودرس و اندومتریت پس از سزارین می‌شود.

تریکوموناس واژینالیس (Trichomonas Vaginalis)

یک انگل پروتوزوآ تاژک دار است که در بافت پوششی یا اپی تلیوم واژن، جایگزین شده و در شرایطی که PH اسیدی واژن به بیش از 5/5 افزایش یابد، به‌صورت پاتوژن درمی‌آید. این انگل یکی از شایع‌ترین عوامل ایجادکننده عفونت‌های منتقل‌شونده غیر ویروسی جنسی می‌باشد که در زنان می‌تواند موجب التهاب واژن، سرویکس و مجاری ادراری گردد. این انگل می‌تواند از راه جنسی و غیرجنسی ازجمله سرویس‌های بهداشتی آلوده و حمام‌های عمومی، معاینات پزشکی غیربهداشتی، استخر و غیره منتقل شود و به‌عنوان کوفاکتوری در انتقال ویروس HIV و سایر عفونت‌ های جنسی قابل‌انتقال، عمل می‌کند.

ترپونما پالیدوم (Treponema Pallidum)

این باکتری عامل ایجادکننده بیماری سفلیس می‌باشد و می‌تواند از طریق رابطه جنسی به بالغین و به صورت مادر زادی به جنین و نوزاد انتقال یابد. این بیماری درحالت نهفته، علائم و نشانه های بالینی ندارد، ولی علائم دیررس آن می‌تواند، هر اندام یا سیستمی را در بدن تحت تأثیر قرار دهد. خطر انتقال سفلیس از طریق جفت از مادر به جنین بستگی به مرحلهٔ عفونت در طی دوران بارداری دارد. تنها میزبان طبیعی این باکتری، انسان می‌باشد و راه انتقال این باکتری 90% از طریق تماس جنسی و 10% از طریق پوست و مخاط آسیب‌دیده است.

اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم / پارووم (Ureaplasma urealyticum/parvum)

اوره آپلاسماهای تناسلی (اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم و یا اوره آپلاسما پارووم) یکی دیگر از عفونت‌ های جنسی که جزء ساکنین طبیعی مجرای ادراری مردان و واژن زنان هستند و درصورتی‌که فلور باکتریایی دستگاه تناسلی نامتعادل شود بیماری‌زا می‌شوند و عفونت اوره پلاسما (اوره پلاسموز) ایجاد می‌کنند.
اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم باعث اورتریت غیرگونوکوکی در مردان، کاهش غیرطبیعی تعداد اسپرم در مایع منی، کـاهش تحرک و تغییرات مورفولوژیکی در اسپرم شده، و درنتیجه قدرت باروری را کاهش می‌دهد. همچنین ایـن آلودگی می‌تواند از طریق اسپرم به همسر منتقل شـود. میکروارگانیسم مذکور می‌تواند از مادر آلوده، به جنین در دوران داخل رحمی و یا در هنگام زایمان طبیعی منتقل گردد و از عوامل ایجاد اندومتریت، پارگی زودتر از موعد غشاهای جنین، زایمان زودرس، تولد نوزادان با وزن کم، تب پس از زایمان و همچنین از عوامل اصلی پنومونی و مننژیت در نوزادان متولدشده با وزن خیلی کم می‌باشد.
اوره آپلاسما پارووم نیز می‌تواند باعث ایجاد التهاب مثانه و بیضه، تغییرات التهابی در تخمدان‌ها و غده پروستات و همچنین گلومرولونفریت (آسیب گلومرول های کلیوی و مویرگ‌ها) شود.