شایع‌ترین عفونت‌ های مقاربتی

بیماری های مقاربتی (STD) چیست؟

هر گونه عفونتی که در حین رابطه جنسی از فردی به فرد دیگر منتقل شود، بیماری مقاربتی (Sexual Transmitted Disease) نامیده می شود. همچنین بیماری های مقاربتی می توانند در دوران بارداری یا پس از زایمان از مادر به کودک منتقل شوند. بیشتر نوجوانان و جوانان فعال از نظر جنسی به این بیماری مبتلا می شوند.

عوامل بیماری های مقاربتی باکتری ها، انگل ها یا ویروس هایی هستند که در حین فعالیت جنسی از طریق پوست و ترشحات دستگاه تناسلی از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند و علائم موضعی و عمومی در بدن ایجاد می کنند.

 

بیماری‌های آمیزشی چه علائمی را ایجاد می کنند؟

بیماری‌های جنسی و مقاربتی می‌توانند هم مردان و هم زنان را درگیر کنند، اما علائم و عوارض آن‌ها می‌تواند متفاوت باشد.

در صورت عدم تشخیص بیماری ‌های مقاربتی، این بیماری ها مزمن می شوند و عوارض جبران ناپذیری مانند ناتوانی جنسی، علائم عصبی و حتی مرگ ایجاد می کنند و به همسر و سایر شرکای جنسی نیز منتقل می شوند و متعاقبا شیوع آن ها در جامعه افزایش خواهد یافت.

 

علائم عفونت مقاربتی در زنان

• درد حین نزدیکی
• سوزش و خارش و ضایعات زخمی
• درد در کشاله ران و اطراف دستگاه تناسلی
• ترشحات بدبو ( بوی ماهی گندیده ، نان و …)  و غیر معمول از دستگاه تناسلی

 

علائم عفونت مقاربتی در زنان

• ترشح از مجرای ادرار
• زخم ناحیه تناسلی
• درد و سوزش هنگام دفع ادرار
• بزرگ شدن عقده های لنفاوی کشاله ران

 

انواع عفونت‌ های مقاربتی

بیش از بیست نوع عفونت های مقاربتی هرسال میلیون‌ها مرد و زن را تحت تأثیر قرار می‌دهند. رایج‌ترین عفونت‌ های مقاربتی (جنسی) عبارتند از:

کلامیدیا تراکوماتیس (chlamydia trachomatis)

کلامیدیا از شایع‌ترین عفونت‌ های مقاربتی باکتریایی منتقل‌شونده از راه جنسی است. رابطه مقعدی، دهانی یا واژینال می تواند این باکتری ها را به شرکای جنسی منتقل کند.
زنان باردار در معرض خطر انتقال این بیماری به فرزندان خود هستند.
برخی از افراد علائم کلامیدیا را ندارند یا علائم بسیار خفیف دارند. علائم احتمالی عبارتند از ناباروری، ترشحات غیر طبیعی، خونریزی بین دوره های قاعدگی، کمردرد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن.
کلامیدیا با آنتی بیوتیک درمان می شود. وجود طبیعی این باکتری ها در مایع واژن و مایع منی باعث شده است که “بیماری خاموش” نامیده شود.

 

تب‌خال نوع دهانی و تناسلی یا هرپس سیمپلکس ویروس (Herpes Simplex Virus I, II)

تبخال یا ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یک عفونت ویروسی مقاربتی است که باعث ایجاد زخم یا تبخال در ناحیه تناسلی یا لب می شود.
درمان قطعی برای تبخال وجود ندارد، بنابراین بیمار در طول زندگی خود به‌طور دوره‌ای از عود این زخم‌ها رنج می‌برد.
داروهای ضد ویروسی مانند آسیکلوویر، والاسیکلوویر یا فامسیکلوویر برای درمان و کوتاه کردن مدت عود و کاهش خطر سرایت بیماری به دیگران استفاده می شود.
زخم های جدید ناشی از ویروس هرپس مسری و دردناک هستند.
انتقال این ویروس از مادر آلوده به نوزاد در زایمان طبیعی منجر به بیماری «تبخال نوزادی» می‌شود. تبخال در نوزادان باعث آسیب چشم، درگیری پوست و دهان، آسیب به سیستم عصبی مرکزی و سایر اندام های داخلی و در برخی موارد مرگ می شود.

 

نایسریا گونوره آ (Neisseria gonorrhoeae)

باکتری نایسریا گونوره آ عامل سوزاک یا گنوره، یکی دیگر از عفونت‌ های مقاربتی است.
این باکتری ها در دستگاه تناسلی از جمله رحم، دهانه رحم، لوله های فالوپ و ساقه آلت تناسلی رشد می کنند و می توانند از طریق رابطه مقعدی، واژینال یا دهانی پخش شوند.
زنان مبتلا به سوزاک بیشتر احتمال دارد این بیماری را به فرزندان خود منتقل کنند و بیماران مبتلا به این بیماری در معرض خطر ابتلا به HIV هستند.
علائم سوزاک شامل ترشح غیرطبیعی و درد در هنگام ادرار است.
سوزاک را می توان با آنتی بیوتیک درمان کرد. در صورت عدم درمان به موقع و مناسب، می تواند باعث بیماری التهابی لگن، ناباروری یا حاملگی خارج رحمی، مننژیت یا حتی عفونت خون کشنده (سپتی سمی) در زنان شود.

 

مایکوپلاسما ژنیتالیوم (Mycoplasma Genitalium) و مایکوپلاسما هومینیس (Mycoplasma Hominis)

در انسان، چندین گونه از مایکوپلاسما ها اهمیت بسزایی دارند و برخی از آن‌ها، ساکن مجرای ادراری – تناسلی به‌ویژه در زنان هستند. مایکوپلاسماهای تناسلی (مایکوپلاسما ژنیتالیوم و مایکوپلاسما هومینیس) باکتری‌هایی هستند که می‌توانند در مجاری تناسلی مردان وزنان کلونیزه شوند.
مایکوپلاسما ژنیتالیوم و هومینیس از عوامل مهم واژینوز محسوب می‌شود و می‌تواند میکروفلور واژن را دچار اختلال کرده و به‌واسطهٔ ایجاد بیماری‌های مختلف در دستگاه ادراری و تناسلی، موجب اختلال در تولیدمثل و مرگ‌ومیر نوزادان شود.
این عفونت موجب ایجاد عفونت‌های منتقله از راه جنسی در قسمت اوروژنتیال در مردان و زنان شده و اغلب سبب اورتریت، سرویسیت، واژنیت و اندومتریت حاد می‌شود.
مایکوپلاسما هومینیس در زنان باردار مبتلا به واژینوز باکتریایی، موجب افزایش پارگی زودرس غشاهای جنین، زایمان زودرس و اندومتریت پس از سزارین می‌شود.

 

تریکوموناس واژینالیس (Trichomonas Vaginalis)

یک انگل پروتوزوآ تاژک دار است که در بافت پوششی یا اپی تلیوم واژن، جایگزین شده و در شرایطی که PH اسیدی واژن به بیش از 5/5 افزایش یابد، به‌صورت پاتوژن درمی‌آید.
این انگل یکی از شایع‌ترین عوامل ایجادکننده عفونت‌های منتقل‌شونده غیر ویروسی جنسی می‌باشد که در زنان می‌تواند موجب التهاب واژن، سرویکس و مجاری ادراری گردد.
این انگل می‌تواند از راه جنسی و غیرجنسی ازجمله سرویس‌های بهداشتی آلوده و حمام‌های عمومی، معاینات پزشکی غیربهداشتی، استخر و غیره منتقل شود و به‌عنوان کوفاکتوری در انتقال ویروس HIV و سایر عفونت‌ های مقاربتی قابل‌انتقال، عمل می‌کند.

 

ترپونما پالیدوم (Treponema Pallidum)

این باکتری عامل بیماری سیفلیس است و می تواند از طریق تماس جنسی به بزرگسالان و به طور مادرزادی به جنین و نوزاد منتقل شود.
این بیماری در حالت نهفته علائم و نشانه های بالینی ندارد، اما علائم دیررس آن می تواند هر اندام یا سیستم بدن را درگیر کند.
خطر انتقال سیفلیس از طریق جفت از مادر به جنین بستگی به مرحله عفونت در دوران بارداری دارد.
تنها میزبان طبیعی این باکتری انسان است و انتقال این باکتری 90 درصد از طریق تماس جنسی و 10 درصد از طریق پوست و غشاهای مخاطی آسیب دیده است.

 

اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم / پارووم (Ureaplasma urealyticum/parvum)

اوره آپلاسماهای تناسلی (اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم و یا اوره آپلاسما پارووم) یکی دیگر از عفونت‌ های مقاربتی که جزء ساکنین طبیعی مجرای ادراری مردان و واژن زنان هستند و درصورتی‌که فلور باکتریایی دستگاه تناسلی نامتعادل شود بیماری‌زا می‌شوند و عفونت اوره پلاسما (اوره پلاسموز) ایجاد می‌کنند.
این عفونت باعث اورتریت غیرگونوکوکی در مردان، کاهش غیرطبیعی تعداد اسپرم در مایع منی، کـاهش تحرک و تغییرات مورفولوژیکی در اسپرم شده، و درنتیجه قدرت باروری را کاهش می‌دهد.
همچنین ایـن آلودگی می‌تواند از طریق اسپرم به همسر منتقل شـود. این میکروارگانیسم ها می توانند از مادر آلوده به جنین در دوران رحم یا در هنگام زایمان طبیعی منتقل شوند.
از عوامل ایجاد اندومتریت، پارگی زودتر از موعد غشاهای جنین، زایمان زودرس، تولد نوزادان با وزن کم، تب پس از زایمان و همچنین از عوامل اصلی پنومونی و مننژیت در نوزادان متولدشده با وزن خیلی کم می‌باشد.
اوره آپلاسما پارووم همچنین می تواند باعث التهاب مثانه و بیضه ها، تغییرات التهابی در تخمدان ها و غده پروستات و همچنین گلومرولونفریت (آسیب به گلومرول ها و مویرگ های کلیوی) شود.

 

پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های آمیزشی

• واکسیناسیون
• انجام چکاپ های واژینال
• محدود کردن مصرف الکل
• داشتن رابطه جنسی ایمن
• محدود بودن شرکای جنسی
• استفاده از سرنگهای تمیز برای تزریق
• رعایت نظافت و بهداشت فردی به ویژه قبل از مقاربت
• صحبت با شریک جنسی در صورت داشتن علائم بیماری های جنسی
• استفاده صحیح و مداوم از کاندوم در آقایان (توجه به تاریخ انقضای کاندوم)
• مراجعه به پزشک و انجام آزمایش STD برای تشخیص و درمان به موقع بیماری‌ های جنسی

 

درخواست آزمایش بیماری های مقاربتی در منزل