تست انسولین

insulin در آزمایش خون چیست؟

انسولین insulin هورمونی است که در سلول های بتا پانکراس تولید و ذخیره می شود. این ماده در پاسخ به افزایش گلوکز خون بعد از غذا ترشح می شود و برای انتقال و ذخیره گلوکز، منبع اصلی انرژی بدن، ضروری است. انسولین به انتقال گلوکز از خون به درون سلول ها کمک می کند، بنابراین به تنظیم سطح گلوکز خون کمک می کند و در متابولیسم چربی نقش دارد. این آزمایش میزان انسولین خون را اندازه گیری می کند.

سطح انسولین و گلوکز خون باید متعادل باشد. بعد از غذا، کربوهیدرات ها معمولاً به گلوکز و سایر قندهای ساده تجزیه می شوند. اینها در خون جذب می شوند و باعث افزایش سطح گلوکز خون می شوند که به نوبه خود پانکراس را برای ترشح انسولین در خون تحریک می کند. با حرکت گلوکز به داخل سلول ها، سطح خون کاهش می یابد و ترشح انسولین توسط پانکراس کاهش می یابد.

اگر فردی نتواند انسولین کافی تولید کند یا سلول های بدن در برابر اثرات آن مقاوم شوند (مقاومت به انسولین)، گلوکز نمی تواند به بیشتر سلول های بدن برسد و سلول ها از گرسنگی می میرند. در همین حال، سطح گلوکز در خون به سطوح ناسالم افزایش می یابد. این می تواند فرآیندهای متابولیک طبیعی را مختل کند و منجر به انواع اختلالات و عوارض از جمله بیماری کلیوی، بیماری قلبی عروقی، بینایی و مشکلات عصبی شود.

 

از آزمایش انسولین چه استفاده‌هایی می‌شود؟

• برای کمک به شناسایی مقاومت به انسولین
• کمک به تعیین علت افت قند خون (هیپوگلیسمی)
• برای کمک به ارزیابی تولید انسولین توسط سلول های بتا در پانکراس
• برای کمک به تشخیص وجود تومور تولید کننده انسولین در سلول های جزایر پانکراس (انسولینوم)
• کمک به تعیین زمانی که یک دیابتی نوع 2 ممکن است نیاز به شروع مصرف انسولین برای مکمل داروهای خوراکی داشته باشد.

 

چه زمانی تست انسولین لازم است؟

1- اگر فردی انسولین دریافت می کند، اثر آن باید با آزمایش انسولین در آزمایشگاه مشخص شود.

2- زمانی که فرد مشکوک به مقاومت به انسولین باشد، آزمایش انسولین لازم است. با مقاومت به انسولین، بسیاری از سلول های بدن قادر به پاسخگویی به اثرات انسولین نیستند و گلوکز در خون باقی می ماند. بدن با تولید مقادیر اضافی هورمون جبران می کند. این منجر به سطح بالای انسولین در خون (هیپرانسولینمی) و تحریک بیش از حد برخی از بافت هایی می شود که به انسولین حساس باقی مانده اند. با گذشت زمان، این فرآیند باعث عدم تعادل در رابطه بین گلوکز و انسولین می شود و بدون درمان، در نهایت ممکن است عوارضی برای سلامتی ایجاد کند که قسمت های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. این ممکن است شامل افراد مبتلا به دیابت نوع 2، سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، پیش دیابت، آکانتوز نیگریکانس، بیماری قلبی یا سندرم متابولیک باشد.

3- تست انسولین اغلب پس از آزمایش قند خون پایین یا زمانی که فرد دارای علائم حاد یا مزمن افت قندخون (هیپوگلیسمی) است، مانند انسولینوم، انجام می شود.
علائم افت قند ممکن است شامل تعریق، تپش قلب، گرسنگی، گیجی، تاری دید، سرگیجه، غش کردن، در موارد جدی، تشنج و از دست دادن هوشیاری باشد. از آنجایی که مغز به گلوکز خون به عنوان منبع انرژی وابسته است، کمبود شدید گلوکز به دلیل هیپرانسولینمی می‌تواند به سرعت منجر به شوک انسولین شود.

4- پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش انسولین و آزمایش پپتید C را برای تأیید اثربخشی درمان پس از حذف موفقیت آمیز انسولینوم تجویز کند و سپس آزمایش‌های دوره‌ای را برای نظارت بر عود تجویز کند.

5- همچنین می‌توان از آزمایش‌های دوره‌ای برای نظارت بر موفقیت پیوند سلول‌های جزیره‌ای با اندازه‌گیری ظرفیت تولید انسولین پیوند استفاده کرد.

 

دیابت و انسولین

دیابت، یک اختلال همراه با سطوح بالای گلوکز و کاهش اثرات انسولین، می تواند یک وضعیت تهدید کننده زندگی باشد. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 ، انسولین بسیار کمی تولید می کنند و بنابراین در نهایت نیاز به درمان مکمل انسولین دارند.
دیابت نوع 2 به طور کلی با مقاومت به انسولین مرتبط است که با گذشت زمان افزایش می یابد.

منابع تولید داروی انسولین

انسولین تزریقی معمولاً از منابع حیوانی (سلول های پانکراس گاو و خوک) تهیه می شد. بیشتر انسولینی که امروزه مورد استفاده قرار می گیرد، مصنوعی است که از طریق سنتز بیوشیمیایی ساخته می شود تا به طور یکسان با فعالیت بیولوژیکی انسولین تولید شده توسط سلول های انسانی مطابقت داشته باشد.

فرمولاسیون های دارویی مختلفی از انسولین با خواص متفاوت وجود دارد. برخی از آنها سریع الاثر هستند و برخی دیگر در مدت طولانی اثر می کنند. بیماران دیابتی ممکن است مخلوط و یا انواع مختلفی از انسولین را در طول روز مصرف کنند.

سنجش انسولین برای اندازه گیری انسولین درون زا طراحی شده است. با این حال، سنجش های مختلف به طور متغیر با انسولین اگزوژن (حیوانی یا مصنوعی) واکنش نشان می دهند.

اگر فردی آنتی‌بادی‌هایی علیه انسولین ایجاد کرده باشد، به‌ویژه در نتیجه مصرف انسولین غیرانسانی (حیوانی یا مصنوعی)، این آنتی‌بادی‌ها می‌توانند در آزمایش انسولین اختلال ایجاد کنند. در این مورد، یک آزمایش پپتید C ممکن است به عنوان یک راه جایگزین برای ارزیابی تولید انسولین انجام شود. همچنین توجه داشته باشید که اکثر افراد مبتلا به دیابت نوع 1 دارای اتوآنتی بادی علیه انسولین نیز خواهند بود.

 

شرایط بیمار قبل از آزمایش انسولین

این آزمایش به صورت نمونه خون از رگ بازو می باشد.
معمولاً از شما خواسته می شود که 8 ساعت قبل از گرفتن نمونه خون ناشتا باشید. در برخی موارد، پزشک ممکن است از شما درخواست کند که بیش از 8 ساعت ناشتا باشید.
در صورت سنجش انسولین به صورت دوره ایی، برای اطمینان از سازگاری باید در همان آزمایشگاه آزمایش داده شود.

 

آیا می توانم تست انسولین را در خانه انجام دهم؟

خیر. اگرچه سطح گلوکز را می توان در خانه کنترل کرد، آزمایش انسولین نیاز به ابزار و آموزش تخصصی دارد و بهتر است در آزمایشگاه انجام شود.

روش مصرف انسولین چگونه است؟

انسولین باید از طریق پمپ انسولین تزریق شود. نمی توان آن را به صورت خوراکی مصرف کرد زیرا پروتئینی است که قبل از جذب در معده تجزیه می شود.

 

انسولینوم چگونه درمان می شود؟

انسولینوم ها تومورهای تولید کننده انسولین هستند که معمولاً خوش خیم هستند. بهترین درمان برای انسولینوم، برداشتن تومور با جراحی است. پس از برداشتن، به طور کلی آنها بر نمی گردند.

 

تست تحمل انسولین چیست؟

تست تحمل انسولین (ITT) به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد، اما یکی از روش های تعیین حساسیت (یا مقاومت به انسولین)، به ویژه در افراد چاق و مبتلایان به PCOS است. این آزمایش شامل انفوزیون IV انسولین، با اندازه‌گیری‌های بعدی سطح گلوکز و انسولین است.

 

منابع : diabetes