تبخال یا ویروس هرپس سیمپلکس چیست؟
تبخال تناسلی یک بیماری مقاربتی است که توسط دو نوع ویروس ایجاد می شود :
- ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1)
- ویروس هرپس سیمپلکس نوع 2 (HSV-2).
ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1/ (HSV-1): HSV-1 عامل اکثر موارد تبخال دهان است و اغلب در دوران کودکی به آن مبتلا می شوند. HSV-1 همچنین می تواند در حین رابطه جنسی دهانی به اندام های تناسلی سرایت کند.
ویروس هرپس سیمپلکس نوع 2 (HSV-2): HSV-2 شایع ترین علت تبخال تناسلی است. HSV-2 همچنین می تواند در طول رابطه جنسی دهانی به دهان سرایت کند و باعث عفونت دهان یا لب ها شود. HSV-2 معمولاً از طریق تماس جنسی، از جمله رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی منتقل می شود.
تبخال دهان چیست؟
HSV-1 اغلب باعث تبخال دهان می شود که می تواند منجر به تبخال یا تاول هایی بر روی دهان یا اطراف آن شود. با این حال، اکثر افراد مبتلا به تبخال دهان هیچ علامتی ندارند. اکثر افراد مبتلا به تبخال دهان در دوران کودکی یا بزرگسالی از تماس غیر جنسی با بزاق، به آن مبتلا می شوند.
در منزل آزمایش دهید (ویژه تهران)
بدون نیاز به حضور در آزمایشگاه، در سریع ترین زمان در منزل یا محل کار خود آزمایش دهید.
آیا بین تبخال تناسلی و تبخال دهان ارتباطی وجود دارد؟
بله. تبخال دهان ناشی از HSV-1 می تواند از طریق رابطه جنسی دهانی از دهان به اندام تناسلی سرایت کند. به همین دلیل است که برخی از موارد تبخال تناسلی به دلیل HSV-1 است.
تبخال تناسلی از چه راهی منتقل می شود؟
شما می توانید با داشتن رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی با فردی که عفونت دارد، به تبخال تناسلی مبتلا شوید.
در صورت تماس با موارد زیر می توانید به تبخال مبتلا شوید:
- زخم تبخال
- بزاق شریک مبتلا به عفونت تبخال دهان
- مایعات تناسلی از شریک مبتلا به عفونت تبخال تناسلی
- تماس پوستی با ناحیه دهان شریک مبتلا به تبخال دهان
- تماس پوستی با ناحیه تناسلی شریک جنسی مبتلا به تبخال تناسلی
- همچنین ممکن است تبخال تناسلی را از شریک جنسی که زخم قابل مشاهده ای ندارد یا از عفونت خود بی اطلاع است، بگیرید. در صورت داشتن رابطه جنسی دهانی از شریک مبتلا به تبخال دهان، ممکن است به تبخال تناسلی مبتلا شوید.
از روی صندلی توالت، ملافه یا استخر به تبخال مبتلا نخواهید شد. همچنین با دست زدن به اشیاء مانند ظروف، صابون یا حوله، امکان ابتلا به تبخال تناسلی وجود ندارد.
علائم تبخال تناسلی
اکثر افراد مبتلا به تبخال تناسلی هیچ علامتی ندارند یا علائم بسیار خفیفی دارند. علائم خفیف ممکن است نادیده گرفته شوند یا با سایر بیماری های پوستی مانند جوش یا موهای زیر پوستی اشتباه گرفته شوند. به همین دلیل، اکثر اوقات فرد از ابتلا خود بی اطلاع است.
زخم های تبخال معمولاً به صورت یک یا چند زخم اطراف مقعد یا دهان یا بر روی اندام تناسلی ظاهر می شوند. تاول ها می شکند و زخم های دردناکی ایجاد می کنند که ممکن است یک هفته یا بیشتر طول بکشد تا بهبود یابد. علائم شبیه آنفولانزا (مانند تب، بدن درد، یا غدد متورم) نیز ممکن است در اوایل ابتلا دیده شود.
علائم HSV می تواند شامل زخم غیرمعمول، ترشحات بدبو از ناحیه تناسلی، سوزش هنگام ادرار کردن، یا خونریزی بین دوره های قاعدگی باشد (اگر سیکل قاعدگی دارید).
چگونه می توان از تبخال تناسلی جلوگیری کرد؟
تنها راه برای جلوگیری کامل از بیماری های مقاربتی این است که رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی نداشته باشید.
اگر از نظر جنسی فعال هستید، می توانید کارهای زیر را برای کاهش شانس ابتلا به تبخال تناسلی انجام دهید:
- قرار گرفتن در یک رابطه طولانی مدت متقابل تک همسری با شریکی که تبخال ندارد.
- استفاده صحیح از کاندوم در هر بار رابطه جنسی.
توجه داشته باشید که همه زخم های تبخال در مناطقی که کاندوم می تواند پوشش دهد ایجاد نمی شود. همچنین، ویروس می تواند از مناطقی که زخم تبخال قابل مشاهده نیست، سرایت یابد. به این دلایل، کاندوم ممکن است به طور کامل شما را از ابتلا به تبخال محافظت نکند.
آیا درمانی برای تبخال تناسلی وجود دارد؟
تبخال تناسلی قابل درمان نیست، اما با دارو قابل کنترل است. درمان سرکوب‌کننده روزانه (یعنی استفاده روزانه از داروهای ضد ویروسی) می‌تواند خطر انتشار ویروس را به دیگران کاهش دهد.
ارتباط بین تبخال تناسلی و HIV چیست؟
عفونت تبخال می تواند باعث زخم یا شکستگی در پوست یا پوشش دهان، واژن و رکتوم شود. این مسئله زمینه را برای ورود HIV به بدن فراهم می کند. حتی بدون زخم های قابل مشاهده، تبخال تعداد سلول های ایمنی را در پوشش اندام تناسلی افزایش می دهد. HIV سلول های ایمنی را برای ورود به بدن هدف قرار می دهد. ابتلا به HIV و تبخال تناسلی احتمال سرایت HIV به شریک HIV منفی را در طول رابطه جنسی دهانی، واژن یا مقعدی افزایش می دهد.
آزمایش برای تبخال تناسلی و دهان ممکن است به دلایل مختلفی از جمله:
هدف از آزمایش تبخال تناسلی و دهان، شناسایی شواهدی از عفونت HSV است.
- تایید تشخیص عفونت HSV در بیماران علامت دار
- تشخیص بیماران با سابقه زخم های تناسلی که علائمی ندارند
- شناسایی عفونت بالقوه HSV در زنان باردار بدون علامت
- آزمایش همچنین می تواند نوع HSV عامل عفونت را تعیین کند.
انواع آزمایشات HSV (HERPES SIMPLEX VIRUS )
چهار نوع آزمایش وجود دارد که وجود عفونت HSV-1 یا HSV-2 را تأیید می کند:
کشت ویروسی:
کشت ویروسی تبخال برای تعیین اینکه آیا زخم پوستی به HSV-1 یا HSV-2 آلوده است یا خیر، با جمع‌آوری نمونه از زخم پوستی، قرار دادن آن در محیط آزمایشگاهی خاص و مشاهده اینکه آیا ویروس رشد می کند یا خیر. کشت ویروسی در اوایل شیوع بیماری که زخم باز است بسیار مفید است.
آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR):
آزمایش PCR که آزمایش DNA ویروسی نیز نامیده می‌شود، از نمونه‌ای که از زخم گرفته می‌شود برای جستجوی DNA HSV-1 و HSV-2 استفاده می‌کنند. آزمایش PCR می‌تواند بین عفونت‌های HSV-1 و HSV-2 تمایز قائل شود و این آزمایش در تعیین اینکه کدام ویروس باعث عفونت فرد شده مورد استفاده قرار می گیرد.
اسمیر Tzanck:
اسمیر Tzanck نمونه ای از سلول های خراشیده شده از زخم برای جستجوی سلول های مشخصه عفونت تبخال استفاده می شود. در طول اسمیر Tzanck، سلول ها را می توان در زیر میکروسکوپ در کلینیک یا مطب پزشک بدون نیاز به ارسال نمونه به آزمایشگاه بررسی کرد.
تست های آنتی بادی:
آنتی بادی های بر ضدآنتی ژن های ویروسی توسط سیستم ایمنی در پاسخ به عفونت HSV تولید می شود. از آنجایی که هر نوع آنتی بادی منحصر به یک آنتی ژن خاص است، آزمایش آنتی بادی هرپس سیمپلکس می تواند تشخیص دهد که آیا شما به HSV-1 یا HSV-2 آلوده هستید یا خیر. آنتی بادی های HSV را می توان در نمونه خون یا نمونه ای که از زخم شما گرفته شده است، شناسایی کرد. تولید آنتی بادی در بدن به زمان نیاز دارد، بنابراین ممکن است تا سه ماه پس از عفونت اولیه، نتیجه مثبت حاصل نشود.
شرایط نمونه گیری
قبل از آزمایش
قبل از انجام آزمایش تبخال تناسلی و دهان، با پزشک خود در مورد هر گونه دارو یا مکمل مصرفی صحبت کنید. برای آزمایشاتی که نیاز به نمونه برداری از زخم دارند، نمونه باید زمانی که ضایعات باز هستند قبل از شروع به تشکیل دلمه جمع آوری شود.
برای آزمایش خون، آمادگی خاصی لازم نیست.
در طول آزمایش
جمع آوری نمونه از زخم ممکن است شامل مالش یک سواب استریل بر روی ضایعه پوستی یا خراش دادن پایه با چاقوی جراحی باشد.
نمونه خون برای آزمایش آنتی بادی به صورت جمع آوری خون از ورید می باشد.
بعد از آزمایش
پس از جمع آوری نمونه از یک ضایعه پوستی، محدودیت خاصی پس از آزمایش وجود ندارد. ممکن است در جایی که پوست خراشیده شده، خونریزی خفیف یا ناراحتی موقت داشته باشید.
پس از خونگیری، درد یا کبودی خفیفی ممکن است رخ دهد، اما معمولا طولانی مدت نیست.
درخواست آزمایش بیماری های مقاربتی در منزل
طرف قرارداد با کلیه بیمه ها
در آزمایشگاه پارس طب، ما به خود می بالیم که می توانیم دسترسی به خدمات استثنایی آزمایشگاهی خود را برای همه، صرف نظر از ارائه دهنده بیمه آنها، فراهم کنیم.
